ევროკავშირის სატარიფო პოლიტიკა მესამე ქვეყნებთან ვაჭრობაში

რედაქციისაგან

როგორც ცნობილია, ევროკავშირი ერთიან ეკონომიკურ სივრცეს წარმოადგენს. მისი წევრი ქვეყნები საბაჟო კავშირს ქმნიან. ეს კი ნიშნავს, რომ ევროკავშირის წევრ ყველა ქვეყანაში ერთნაირი საიმპორტო საბაჟო ტარიფები მოქმედებს. ამდენად, იმის მიუხედავად, თუ ევროკავშირის წევრ რომელ ქვეყანაში გეგმავს მესამე ქვეყნის მეწარმე პროდუქციის ექსპორტს, მას ერთი და იგივე ოდენობის საბაჟო გადასახადის გადახდა მოუწევს.

ევროკავშირის ბაზარზე პროდუქციის ექსპორტისას, მესამე ქვეყნის ექსპორტიორს ევროკავშირის მიერ დაწესებული ერთიანი საბაჟო გადასახადის გარდა, ევროკავშირის წევრი ქვეყნების მიერ დაწესებული ისეთი გადასახადების გადახდაც უწევს, როგორიცაა დამატებითი ღირებულების გადასახადი, სააქციზო გადასახადი და სხვა.
ზემოთქმულიდან გამომდინარე, წინამდებარე პუბლიკაციის მთავარ მიზანს, ქართველი ექსპორტიორებისათვის ევროკავშირის საიმპორტო-სატარიფო სისტემის ძირითადი თავისებურებების და ევროკავშირის წევრი ცალკეული ქვეყნების მიერ ავტონომიურად შემოღებული გადასახადების შესახებ ინფორმაციის მიწოდება წარმოადგენს. აღნიშნული ინფორმაცია მნიშვნელოვანია ქართველი ექსპორტიორებისათვის, რათა მათ ევროკავშირის ბაზარზე საქმიანობა ეფექტურად დაგეგმონ. ვაჭრობის მსოფლიო ორგანიზაციის (ვმო) წევრი სახელმწიფოები ერთმანეთთან ვაჭრობისას ერთმანეთს ძირითადად, ე.წ. უპირატესი ხელშეწყობის რეჟიმს2 ანიჭებენ. მიუხედავად ამისა, ევროკავშირის სავაჭრო შეღავათები (მაგალითად, GSP – ევროკავშირის პრეფერენციათა განზოგადებული სისტემა) განვითარებადი ქვეყნებისათვის3 შემცირებულ სატარიფო განაკვეთების დაწესებას ითვალისწინებს.
განვითარებად ქვეყნებთან ვაჭრობაში ევროკავშირის სავაჭრო პოლიტიკა ზოგადად საიმპორტო ბარიერების თანდათანობით შემცირებაზეა ორიენტირებული. ასე მაგალითად, ვაჭრობის მსოფლიო ორგანიზაციის ე.წ. ურუგვაის რაუნდის ფარგლებში (ურუგვაის რაუნდის ფარგლებში მოლაპარაკებები 1986-1994 წ.წ. მიმდინარეობდა) აღებული ვალდებულებების შესაბამისად, ევროკავშირი სოფლის მეურნეობის პროდუქციაზე საბაჟო ტარიფებს მუდმივად ამცირებს. საგულისხმოა, რომ ევროკავშირში იმპორტირებული პროდუქციის 40% განვითარებად ქვეყნებში იწარმოება, უფრო კონკრეტულად, ევროკავშირი განვითარებად ქვეყნებში წარმოებული სოფლის მეურნეობის პროდუქციის მთავარი იმპორტიორია. განვითარებადი ქვეყნებიდან ევროკავშირის ბაზარზე ექსპორტირებული სოფლის მეურნეობის პროდუქციის მოცულობა აღემატება აშშ-ს, იაპონიისა და კანადის მიერ ევროკავშირის ბაზარზე ექსპორტირებული სოფლის მეურნეობის პროდუქციის საერთო მოცულობას.
ევროკავშირის ბაზარზე იმპორტირებული საქონლის კლასიფიცირების სისტემები
ევროკავშირის ბაზარზე მესამე ქვეყნებიდან დაახლოებით 10 ათასი დასახელების საქონლის იმპორტი ხორციელდება. ბუნებრივია, საქონლის სახეობის ასეთი სიმრავლისათვის საიმპორტო ტარიფების განსაზღვრა და მათი ეფექტური მართვა სასაქონლო ჯგუფების მკაცრი კლასიფიკაციის გარეშე შეუძლებელი იქნებოდა. კლასიფიკაცია საქონლის ცალკეული ჯგუფებისათვის საიდენტიფიკაციო კოდის მინიჭებას გულისხმობს. მნიშვნელოვანია იმის გათვალისწინება, რომ საქონლის ცალკეული ჯგუფები შეიძლება დაიყოს ქვეჯგუფებად, ან გაერთიანდეს გარკვეულ კატეგორიებში. ამდენად, კლასიფიკაციის სისტემა, შესაბამისი კოდების გამოყენებით საქონლის ჯგუფების ქვეჯგუფებად დაყოფის და მათი საერთო კატეგორიებში გაერთიანების საშუალებას უნდა იძლეოდეს.
ქვემოთ წარმოგიდგენთ ევროკავშირის ბაზარზე მოქმედ საქონლის კლასიფიკაციის სამ სისტემას. ყოველ შემდგომ სისტემაში ხდება წინა სისტემაში მოცემული საქონლის ქვეჯგუფებად დაყოფა. ეს სისტემებია:
– საქონლის აღწერისა და კოდირების ჰარმონიზირებული სისტემა (The Harmonized Commodity Description and Coding System) – შემოკლებით ჰარმონიზებული სისტემა (Harmonized System – HS);
– ევროკავშირის საიმპორტო ტარიფის ერთიანი სტატისტიკური და სატარიფო ნომენკლატურა – კომბინირებული ნომენკლატურა (Combined Nomenclature – CN);
– ევროკავშირის ტარიფთა ინტეგრირებული სისტემა – TARIC.
ევროკავშირის ბაზარზე იმპორტირებულ საქონელს, მისი შემადგენლობიდან და მახასიათებლებიდან გამომდინარე, შესაძლოა მიენიჭოს როგორც ჰარმონიზირებული სისტემის (HS), ასევე კომბინირებული ნომენკლატურისა (CN) და TARIC-ის სასაქონლო კოდები. სურათის უფრო ნათლად წარმოსაჩენად მიზანშეწონილად მიგვაჩნია, სათითაოდ განვიხილოთ კლასიფიკაციის ზემოხსენებული სისტემები და მოვიყვანოთ მაგალითები თუ როგორ ხდება თითოეული მათგანით სასაქონლო კოდის მინიჭება.
საქონლის აღწერისა და კოდირების ჰარმონიზირებული სისტემა (HS) წარმოადგენს საქონლის უნივერსალურ საერთაშორისო ნომენკლატურას, რომელიც შემუშავებულია მსოფლიო საბაჟო ორგანიზაციის (WCO) მიერ. კოდირების ჰარმონიზირებული სისტემა 1988 წლის 1 იანვარს ამოქმედდა და ის დაახლოებით 5000 სასაქონლო ქვეჯგუფს ითვლის. ჰარმონიზებული სისტემა მოიცავს 97 თავს, (chapter) ორნიშნა დონეზე (ორთანრიგიანი კოდი), რომელიც იყოფა ჯგუფებად (heading) ოთხნიშნა დონეზე (ოთხთანრიგიანი კოდი) და ქვეჯგუფებად (subheading) ექვსნიშნა დონეზე (ექვსთანრიგიანი კოდი). დღეისათვის მსოფლიოს 200-ზე მეტი ქვეყანა საბაჟო ტარიფის დაწესებისას და საერთაშორისო ვაჭრობის სტატისტიკის წარმოებისას ჰარმონიზებული სისტემით სარგებლობს. ევროკავშირის საიმპორტო ტარიფების ერთიანი სტატისტიკური და სატარიფო ნომენკლატურა – კომბინირებული ნომენკლატურა (CN), ევროკავშირის საბჭოს 1987 წლის N 2658 განაწესით რეგულირდება. კომბინირებული ნომენკლატურა არის პროდუქტების კლასიფიცირებისათვის შემუშავებულიევროკავშირის კოდიფიცირებული სისტემა, რომელიც გამოიყენება, როგორც ევროკავშირის ერთიან საბაჟო სივრცეში, ისე ევროკავშირის სავაჭრო სტატისტიკის საწარმოებლად. ევროკავშირის კომბინირებული ნომენკლატურა კოდირების ჰარმონიზირებულ სისტემას ეფუძნება და ახდენს ამ სისტემით განსაზღვრული საქონლის ჯგუფების ქვეჯგუფებად დაყოფას.
კომბინირებული ნომენკლატურის კოდი რვათანრიგიანია. დამატებითი ორთანრიგიანი კოდი კი ზემოხსენებულ საქონლის ჯგუფებს ქვეჯგუფებად ყოფს.
აღსანიშნავია, რომ კომბინირებული ნომენკლატურა მუდმივად განახლებად სისტემას წარმოადგენს. ყოველივე ეს ევროკავშირის ბაზარზე საქონლის ახალი სახეობების გაჩენით და ზოგიერთი სახეობის სამომხმარებლო ქსელიდან ამოღებით, ასევე ევროკავშირის სტატისტიკისა და სავაჭრო პოლიტიკაში შესული ცვლილებებით არის განპირობებული.
კომბინირებული ნომენკლატურის ეფექტური მართვა გულისხმობს ამ სისტემის მუდმივ და ოპერატიულ განახლებას, რაც ცენტრალიზებულად, ევროკომისიის მიერ ხორციელდება. ამ მიზნით, ევროკომისიასთან შექმნილია ე.წ. დამხმარე კომიტეტი, რომელიც ევროკავშირის წევრი ქვეყნების წარმომადგენლებისაგან შედგება.
კომბინირებული ნომენკლატურის განახლებულ ვერსიას ევროკომისია ყოველწლიურად ამტკიცებს. განახლებული კომბინირებული ნომენკლატურა ქვეყნდება ევროკომისიის ოფიციალურ ჟურნალში არაუგვიანეს ყოველი წლის 31 ოქტომბრისა და მისი ამოქმედება ყოველი მომავალი წლის 1 იანვრიდან ხდება. კომბნირებული ნომენკლატურის უკანასკნელი განახლება 2007 წლის 31 ოქტომბერს განხორციელდა და ევროკომისიის N 1214 განაწესით დამტკიცდა. კომბინირებულ ნომენკლატურაში მითითებული საბაჟო გადასახადი განსაზღვრულია იმ საქონლისათვის, რომელიც ევროკავშირში იმპორტირებულია ვმო-ს წევრი ქვეყნებიდან, ან იმ ქვეყნებიდან რომლებსაც ევროკავშირმა, ორმხრივი შეთანხმების საფუძველზე, უპირატესი ხელშეწყობის რეჟიმი მიანიჭა. იმ შემთხვევაში, თუ იმპორტირებულ საქონელზე ევროკავშირის მიერ მინიჭებული საბაჟო ტარიფები კომბინირებულ ნომენკლატურაში მითითებულ საბაჟო ტარიფებზე დაბალია (მაგალითად, ევროკავშირის პრეფერენციათა გენერალიზირებული სისტემის – GSPფარგლებში), ისინი კომბინირებული ნომენკლატურაში სქოლიოს სახითაა მითითებული. ევროკავშირის ტარიფთა ინტეგრირებული სისტემა- TARIC კომბინირებული ნომენკლატურის შემდგომ დაყოფას ახდენს. მისი კოდები, კომბინირებული ნომენკლატურით განსაზღვრული რვათანრიგიანი კოდების შემდგომ გაშლას წარმოადგენენ. TARIC-ის კოდი ათთანრიგიანია ანუ კომბინირებული ნომენკლატურის რვათანრიგიანი კოდით განსაზღვრულ საქონელს, დამატებითი ორთანრიგიანი კოდით, შემდგომ ქვეჯგუფებად ჰყოფს. TARIC-ი ევროკავშირის კომბინირებულ ნომენკლატურასთან ერთად იქნა შემოღებული და ისიც ევროკავშირის საბჭოს 1987 წლის N 2658 განაწესით რეგულირდება.
თვალსაჩინოებისათვის სქემაზე N1 წარმოდგენილია ჰარმონიზირებული სისტემით (HS), კომბინირებული ნომენკლატურითა (CN) და TARIC-ით, ხორცის პროდუქციის სხვადასხვა სახეობებისათვის კოდების მინიჭების მაგალითი. ევროკავშირის ისეთი სპეციფიური წესების გამოყენების მიზნით, რომელთა კოდირება TARIC-ის ათთანრიგიანი კოდების ფარგლებში ვერ მოხერხდა, ან მოხერხდა ნაწილობრივ, TARIC-ის ათთანრიგიანი კოდების გარდა არსებობს TARIC-ის დამატებითი ოთხთანრიგიანი კოდებიც. დამატებითი კოდები გამოიყენება სასოფლო-სამეურნეო კომპონენტების, ანტიდემპინგური და საკომპენსაციო გადასახადების, ფარმაცევტულ მასალებზე გადასახადების და სხვა სპეციფიური საიმპორტო და/ან საექსპორტო ღონისძიებების რეალიზაციის მიზნით.
TARIC-ი შეიცავს ინფორმაციას ევროკავშირის მიერ მესამე ქვეყნებისათვის დაწესებული საბაჟო ტარიფების, სატარიფო ქვოტების, პრეფერენციული საბაჟო ტარიფების, ანტიდემბინგური და საკომპენსაციო გადასახადების, საიმპორტო შეზღუდვებისა და აკრძალვების შესახებ, ასევე სხვა საჭირო ინფორმაციას. TARIC-ის ათთანრიგიანი კოდი, ევროკავშირის ბაზარზე საქონლის ექსპორტირებისას, საბაჟო დეკლარაციაში აუცილებლად უნდა იყოს მითითებული. ევროკავშირის ბაზარზე მესამე ქვეყნებიდან იმპორტირებული საქონლის საბაჟო ტარიფის დადგენა შესაძლებელია სპეციალური მატრიცის გამოყენებით, რომელიც TARIC-ის ინტენეტ-გვერდის შემდეგ მისამართზეა განთავსებული: http:/ec.europa.eu/taxation- customs/dds/en/tarhome.htm საბაჟო ტარიფის განსაზღვრის მიზნით, შესაბამის უჯრებში (TARIC code da Country of origine/destination) შეტანილი უნდა იქნას TARIC-ის ათთანრიგიანი კოდი, საქონლის წარმოშობის ქვეყანა და დაეჭიროს ღილაკს” Duty rates. აღნიშნული მატრიცა იძლევა ასევე ინფორმაციას, თუ რომელი საკანონდებლო აქტებით რეგულირდება ევროკავშირში მითითებული საქონლის წარმოება, იმპორტი და სარგებლობს თუ არა რაიმე შეღავათებით (მაგალითად GSP) ევროკავშირის ბაზარზე მისი იმპორტი. ამავე დროს, ღილაკზე” ღესტრიცტიონ დაჭერით აღნიშნული მატრიცა იძლევა ინფორმაციას იმის შესახებ, თუ რამდენად ვრცელდება მითითებულ ქვეყანაში წარმოებულ საქონელზე ევროკავშირის ისეთი საიმპორტო შეზღუდვები, როგორიცაა მაგალითად, რაოდენობრივი შეზღუდვები, სატარიფო ქვოტები, დროებითი შეზღუდვები იმპორტზე სანიტარული და/ან ფიტოსანიტარული მოსაზრებების გამო და სხვა. იმ შემთხვევაში თუ TARIC-ის ათთანრიგიანი სასაქონლო კოდი უცნობია, მისი განსაზღვრა შესაძლებელია ღილაკის” Brows მეშვეობით.
ხსენებული პროცესი გრაფიკული სახით აღწერილია სქემაზე N 3. სქემაზე მოცემულ შემთხვევაში ევროკავშირის ბაზარზე საქართველოში წარმოებული ძვლებგამოუცლელი მაღალი ხარისხის საქონლის და ხბოს ხორცის” (კოდით 020120 2010) იმპორტისას საბაჟო ტარიფი იქნება: საქონლის საბაჟო ღირებულების 12,80 % + 176,80 ევრო / 100 კგ.-ზე საგულისხმოა, რომ თუ ევროკავშირის ბაზარზე მესამე ქვეყნებიდან იმპორტირებული საქონლისთვის, მასში შემცველი ინგრედიენტების გამო, გათვალისწინებულია რაიმე დამატებითი გადასხადი (სასურსათო პროდუქტებისათვის დამატებითი საიმპორტო გადასახადები მოქმედებს, მაგალითად, მათში შაქრის ან ფქვილის შემცველობის შემთხვევაში), მაშინ სქემაზე N 3 ასახულ მატრიცაში TARIC-ის კოდის და ექსპორტიორი ქვეყნის მითითების შემდეგ, ფანჯარაში გაჩნდება ღილაკი” Aდდიტიონალ Dუტიეს. ამ ღილაკზე” დაჭერის შედეგად იხსნება დამატებითი ფანჯარა, რომელშიც პროდუქციის შემადგენელი ინგრედიენტების შესახებ მონაცემების შესაბამის უჯრაში მითითებით და ღილაკზე” = დაჭერით განისაზაღვრება დამატებითი კოდი (Additional code), სწორედ ამ კოდის მიხედვით ხდება წარმოებულ სასურსათო პროდუქციის დამატებითი საიმპორტო გადასახადის განსაზღვრა. ხსენებული პროცესი გრაფიკული სახით აღწერილია სქემაზე N 4.
სქემაზე N 4 მოცემულ შემთხვევაში საქართველოში წარმოებული საქონელი – შოკოლადის რძის მარცვალი – შეიცავს 6-9% რძის ცხიმს, 4-15% რძის პროტეინს, 5-25% გლუკოზას და 30-50% საქაროზას. ამ მონაცემების მეშვეობით დადგენილია დამატებითი კოდი (Additional code) – 7307 და დამატებითი გადასახადები. იმ შემთხვევაში, თუ დამატებითი კოდი ცნობილია, მისი ბოლო სამი ციფრი (დამატებითი კოდი სასოფლო-სამეურნეო კომპონენტების შემცველობაზე ყოველთვის ციფრით 7 იწყება) პირდაპირ შეიძლება იქნას მითითებული უჯრაში ორ ენტერ ან ადდიტიონალ ცოდე და ღილაკზე” = დაჭერით შეიძლება განისაზღვროს დამატებითი გადასახადები.
განხილულ შემთხვევაში დამატებითი გადასახადი სხვადასხვა კომპონენტებისათვის ცალ-ცალკე განისაზღვრა:
– EA (დამატებითი გადასახადი სასოფლო-სამეურნეო კომპონენტების შემცველობაზე) – 74,27 ევრო/100 კგ.-ზე, -ADFM (დამატებითი გადასახადი ფქვილის შემცველობაზე) – 18,87 ევრო/100 კგ.-ზე და – ADSZ (დამატებითი გადასახადი შაქრის შემცველობაზე) – 4,16 ევრო/100 კგ.-ზე.
იმპორტის ნაწილში (Third country duty) მითითებულია, რომ საბაჟო გადასახადი არის: საქონლის საბაჟო ღირებულების 15,40% + EA, ე.ი. საქონლის საბაჟო ღირებულიბის 15,40% + 74,27 ევრო/100 კგ.-ზე. იმ შემთხვევაში თუ იმპორტის ნაწილში (Third country duty) მითითებული იქნებოდა მაგალითად: საქონლის საბაჟო ღირებულიბის 15,40 % + EA + ADSZ ან საქონლის საბაჟო ღირებულიბის 15,40% + EA + ADSZ + ADFM, მაშინ დამატებით გადასახადში შესაბამისად უნდა გაგვეთვალისწინებინა ADSZ-ის და ADFM-ის მონაცემებიც – 4,16 ევრო/100 კგ.-ზე და 18,87 ევრო/100 კგ.-ზე. TARIC-ი შეიცავს ინფორმაციას ევროკავშირის ე.წ. სატარიფო ქვოტების შესახებაც. სატარიფო ქვოტების არსებობის შემთხვევაში, ევროკავშირის ბაზარზე საქონლის ცალკეული სახეობის იმპორტი, ქვოტით განსაზღვრული რაოდენობისთვის, ჩვეულებრივ საბაჟო ტარიფზე დაბალი განაკვეთით ხორციელდება. საიმპორტო ქვოტის შევსების შემდგომ საქონლის იმპორტი საბაჟო ტარიფის ჩვეულებრივი განაკვეთით იბეგრება. ევროკავშირის მიერ დაწესებულ ყოველ სატარიფო ქვოტას აქვს ექვსთანრიგიანი რიგითი ნომერი, რომელიც განსაზღვრავს ქვოტირებული პროდუქციის რაოდენობას და ქვოტის მოქმედების პერიოდს. აღსანიშნავია, რომ აღნიშნული ექვსთანრიგიანი რიგითი ნომერი TARIC-ის ათთანრიგიანი კოდის შემადგენელ ნაწილს არ წარმოადგენს. ევროკავშირის სატარიფო ქვოტებს ევროკავშირის საბჭოს 2006 წლის N 1301 განაწესი არეგულირებს. ასე მაგალითად, მესამე ქვეყნებიდან ესპანეთსა და პორტუგალიაში შემცირებული ტარიფით – 50 ევრო/ტონა სიმინდის შეტანაზე, შესაბამისად, წელიწადში 2 მილიონი ტონისა და 500 000 ტონის ოდენობით ქვოტაა დაწესებული. საგულისხმოა, რომ ევროკავშირის ცალკეულ ქვეყნში საქონლის გარკვეული სახეობის იმპორტის რეგულირების აუცილებლობის შემთხვევაში, ევროკავშირის წევრ ქვეყნებს უფლება აქვთ, საქონლის TARIC-ით განსაზღვრული ქვესახეობა კიდევ დაყონ და ამ მიზნით TARIC-ის ათთანრიგიან კოდს დამატებითი თანრიგები დაუმატონ. ასეთ ზომებს ევროკომისიის 1993 წლის N 2454 განაწესი არეგულირებს.
ევროკავშირის წევრ ქვეყნებში მოქმედი სააქციზო გადასახადები
როგორც ცნობილია, სააქციზო გადასახადი ე.წ. ირიბ” გადასახადს წარმოადგენს. ამ ტიპის გადასახადით, როგორც წესი, იბეგრება ალკოჰოლური ნაწარმი,თამბაქოს პროდუქცია და ნავთობ-პროდუქტები. საგულისხმოა, რომ სააქციზო გადასახადის განაკვეთების დადგენა ევროკავშირის წევრი ქვეყნების ექსკლუზიური კომპეტენციაა და შესაბამისად, მოკრებილი სააქციზო გადასახადი სრულად შედის
ევროკავშირის წევრი ქვეყნების ბიუჯეტში (განსხვავებით, მაგალითად, საბაჟო გადასახადისაგან, რომლის უდიდესი ნაწილი ევროკავშირის ბიუჯეტში შედის, ევროკავშირის წევრ ქვეყნებს კი მისი მხოლოდ 25 % რჩებათ).
საგულისხმოა, რომ სააქციზო გადასახადებთან დაკავშირებული ევროკავშირის კანონმდებლობა ევროკავშირის საბჭოს 1992 წლის 25 თებერვლის N 92/12 დირექტივით რეგულირდება. ამ საკანონმდებლო აქტმა ცვლილებები შეიტანა ევროკავშირის საბჭოს 1977 წლის 19 დეკემბრის N 77/799 დირექტივაში, პირდაპირი დაბეგვრისა და დამატებითი ღირებულების გადასახადით (დღგ) დაბეგვრისას ევროკავშირის წევრი ქვეყნების კომპეტენტურ ორგანოებს შორის ურთიერთდახმარების შესახებ. შედეგად, ამ დირექტივის დებულებები საქონლის სააქციზო გადასახადით დაბეგვრაზეც გავრცელდა. სააქციზო გადასახადების სფეროში ამჟამად მოქმედი ევროკავშირის კანონმდებლობა სამ ძირითად ნაწილად შეიძლება დაიყოს:
– მეთოდები, რომლის შესაბამისადაც კონკრეტული სასაქონლო ჯგუფებისათვის სააქციზო გადასახადის დაანგარიშება ხორციელდება;
– მინიმალური სატარიფო ზღვარი, რომელიც ევროკავშირის წევრმა ქვეყნებმა უნდა დაიცვან სააქციზო გადასახადით კონკრეტული საქონლის დაბეგვრისას (მაგალითად, ევროკავშირში იმპორტირებულ 1 ჰექტოლიტრ სუფთა სპირტზე მინიმალური სააქციზო გადასახადი 500 ევროა);
– ძირითადი წესები, რომლებიც დაკავშირებულია სააქციზო გადასახადს დაქვემდებარებული საქონლის წარმოებასთან, შენახვასთან და გადაადგილებასთან.
აღსანიშნავია,რომ ევროკავშირის საბჭოს 1992 წლის 25 თებერვლის Nო 92/12 დირექტივის თანახმად, ამ დირექტივის დებულებები არ ვრცელდება გერმანიის ფედერაციული რესპუბლიკის კუნძულ ჰელიგოლანდსა და ბუესინგენის ტერტორიაზე, იტალიის რესპუბლიკის ლივინოსა და ლუგანოს ტბის იტალიურ ნაწილზე, ესპანეთის კანარის კუნძულებზე და ა.შ.
მნიშვნელოვანია იმის აღნიშვნა, რომ ევროკავშირის წევრ ქვეყნებს უფლება ეძლევათ, ავტონომიურად შემოიღონ სააქციზო გადასახადი არა მარტო საქონელზე, არამედ სააქციზო გადასახადს დაქვემდებარებული საქონლის იმპორტთან დაკავშირებულ მომსახურებაზეც. საბაჟო და დამატებითი ღირებულების გადასახადის მსგავსად, სააქციზო გადასახადი არ ეკისრება საქონელს, თუ იგი განკუთვნილია დიპლომატიური დაწესებულებებისათვის, ადგილსამყოფელი ქვეყნის მიერ აღიარებული საერთაშოროსო ორგანიზაციებისა და მათი წარმომადგენლებისათვის.
ევროკავშირის საბჭოს 1992 წლის 25 თებერვლის N 92/12 დირექტივის მიხედვით, ევროკომისიის წინადადების საფუძველზე, ევროკავშირის საბჭომ, ერთხმად მიღებული გადაწყვეტილებით, შესაძლებელია ნება დართოს ევროკავშირის წევრ ცალკეულ ქვეყანას, მესამე ქვეყანასთან გააფორმოს შეთანხმება, რომელიც საქონლის იმპორტისას სააქციზო გადასახადით დაბეგვრასთან დაკავშირებულ შეღავათებს შეიცავს. სააქციზო გადასახადებთან დაკავშირებული საკანონმდებლო და ადმინისტრაციული პროცედურები, ისევე როგორც კომბინირებული ნომენკლატურის შემთხვევაში, ცენტრალიზებულად, ევროკომისიის მეშვეობით ხორციელდება. ამ საქმეში ევროკომისიას დახმარებას უწევს ე.წ. სააქციზო გადასახადების კომიტეტი, რომელიც ევროკავშირის წევრი ქვეყნების წარმომადგენლებისაგან შედგება,ხოლო თავმჯდომარე – ევროკომისიის პასუხისმგებელი პირია.